Od Zephyry

Przechadzałam się po terenach. Chciałam bardziej się rozeznać. Towarzyszył mi duch mojego dawno zmarłego towarzysza - Obelissa. Szłam spokojnie i śpiewałam:
Nanananananananana

Mija wiele lat,
To nie był nasz czas
Dużo się zmieniło,
Wszystko się skończyło
Walczę by zapomnieć,
By już nie mieć wspomnień
Wybrałeś tę drogę,
Już Ci nie pomogę

Nie mów nic,
Daj mi żyć
Nie chcę się męczyć znów,
Szkoda słów
Odejdź już,
Nie ma i nie będzie mnie tu
Oddaliłam się od Ciebie,
Strata czasu
Nie chcę więcej cierpieć i patrzeć jak
Jesteś z nią, dotykasz ją wciąż

Nie chcę więcej słuchać Twoich kłamstw,
Zabiłeś tę miłość, zabiłeś nas
Odejdź proszę, odejdź gdzie się da
Nie ma dla nas szans, już nie ma nas

Jesteś gdzieś daleko,
Już nie cofniesz tego
Upadałeś nisko i straciłeś wszystko
Pożegnałam się, już nie odzyskasz mnie
Zamknęłam ten dział, nie chcę więcej ran

Nie mów nic,
Daj mi żyć
Nie chcę się męczyć znów,
Szkoda słów
Odejdź już,
Nie ma i nie będzie mnie tu
Oddaliłam się od Ciebie,
Strata czasu
Nie chcę więcej cierpieć i patrzeć jak
Jesteś z nią, dotykasz ją wciąż

Nie chcę więcej słuchać Twoich kłamstw,
Zabiłeś tę miłość, zabiłeś nas
Odejdź proszę, odejdź gdzie się da
Nie ma dla nas szans, już nie ma nas


Nie chcę więcej słuchać Twoich kłamstw,
Zabiłeś tę miłość, zabiłeś nas!
Odejdź proszę, odejdź gdzie się da
Nie ma dla nas szans, już nie ma nas!

Dość czasu mi minęło na śpiewaniu. Nagle byłam przed wodospadem i przede mną stało kilka a właściwie dwa wilki.
- Hej! - powiedziałam. - Jestem Zephyra.
- O, cześć. Ja jestem Azkaban, a to jest Orion. Emm... co TO jest? - powiedział Azkaban wskazując na Obelissa.
- A. On? To mój towarzysz. Były. Sio! - powiedziałam a Obeliss się rozpłynął. - Może gdzieś byśmy poszli?
Azkaban lub Orion dokończcie.